Mam nadzieję, że mi wybaczycie, ale dzisiaj nie będzie autorskiego artykułu. W poszukiwaniu informacji na temat sposobów leczenia łuszczycy znalazłam genialny post, który ktoś wstawił na forum o łuszczycy. Nie śmiałam tego nawet redagować ;)
RODZAJE KĄPIELI NA ŁUSZCZYCĘ:
Jednym z najpopularniejszych sposobów leczenia hydroterapeutycznego są kąpiele solankowe. Wody lecznicze, zwane solankami zawierają jony sodu i chloru, a ponadto związki siarki, magnezu, wapnia, potasu, jodu, bromu oraz dwutlenek węgla i siarkowodór. kąpiele solankowe działają drażniąco na skórę, pobudzają układy krążenia, wewnętrznego wydzielania i nerwowego, obniżają tętnicze ciśnienie krwi i poziom cukru we krwi, zwiększają oddawanie moczu i poprawiają łaknienie. Stosuje się je w różnych postaciach gośćca, w stanach pourazowych, gruźlicy pozapłucnej, w zaburzeniach przemiany materii, w otyłości, niedomodze gruczołów wydzielania wewnętrznego, chorobach wieku dziecięcego oraz w chorobach kobiecych.
Kąpiele siarczkowo-siarkowodorowe działają drażniąco na skórę, wywołując czynne przekrwienie zarówno skóry, narządów wewnętrznych, jak i śluzówki dróg oddechowych, pobudzają przemianę materii, wiążą toksyny w organizmie i ułatwiają ich wydalanie oraz odczulają. Głównym składnikiem wód siarczkowo-siarkowodorowych są jony siarczkowe oraz siarkowodór. Stosuje się je w gośćcu stawowym, mięśniowym i w chorobach układu nerwowego, przemiany materii, skóry, układu krążenia, w chorobach kobiecych.
Kąpiele kwasowęglowe wskazane są z kolei w organicznych i czynnościowych chorobach serca, zaburzeniach układu wewnętrznego wydzielania, w ogólnych osłabieniach, stanach ozdrowieńczych. Głównym czynnikiem działania kąpieli kwasowęglowych jest dwutlenek węgla, a ponadto związki sodu, wapnia, magnezu, żelaza oraz litu, baru, arsenu. Dwutlenek węgla wnika przez skórę do krwiobiegu, powodując rozszerzenie naczyń krwionośnych i włosowatych i ułatwia pracę serca oraz obniża ciśnienie krwi. Od kilku lat obserwuje się powrót do terapii wykorzystujących wody termalne. Gorącymi źródłami nazywa się wyłącznie te, które mają więcej niż 20 stopni Celsjusza. W najbardziej gorących temperatura sięga nawet do 68 stopni, jak w jednym ze żródeł w niemieckim Baden-Baden. Woda, przedzierając się przez skały, wymywa z nich pierwiastki i związki mineralne takie jak sód, potas, magnez, wap”, żelazo, mangan, fluor czy jod. Na skórę dobroczynnie wpływają źródła bogate w cynk, krzem, siarkę i selen. Dwa pierwsze pierwiastki skutecznie likwidują trądzik, krzem zaś pomaga w odbudowie tkanek. Woda termalna skutecznie łagodzi podrażnienia i uczulenia. Zabiegi w uzdrowiskach, zwane spa, oznaczają odnowę przez wodę (sanem per aqva).
Kąpiel krochmalowa działa na skórę łagodząco i wygładzająco. Na każdy litr wody użytej do kąpieli należy wziąć 5 płaskich łyżeczek krochmalu ryżowego lub mąki ziemniaczanej. Odmierzony krochmal rozpuszcza się w niewielkiej ilości zimnej wody, a następnie mieszając dolewa się do wrzątku, aż do uzyskania przezroczystej gęstej cieczy, którą wlewa się do wody przeznaczonej do kąpieli. Przygotowany roztwór powinien dawać przy sprawdzaniu ręką uczucie przyjemnej śliskości, a jego temperatura powinna wynosić 38° C.
Kąpiel rumiankowa ma działanie łagodzące i odkażające, a także odczulające. 50-100 g rumianku wsypuje się do woreczka z gazy i zanurza w jednym do dwóch litrów wrzącej wody na 5-10 minut. Otrzymany roztwór wlewa się do wody przeznaczonej do kąpieli w takiej ilości, aby woda przybrała kolor jasnego piwa. Temperatura wody do kąpieli – ok. 37° C.
Kąpiel z otrębami pszennymi wygładza skórę i łagodzi podrażnienia. Do płóciennego woreczka wsypujemy od 50 dag do 1 kg otrąb pszennych i gotujemy od 30 do 60 minut w 3-5 litrach wody. Odwar wlewamy do wody przygotowanej na kąpiel i wyciskamy w niej woreczek z otrębami.
Kąpiel z dodatkiem nadmanganianu potasu działa odkażająco, wysuszająco, i garbująco. Pomaga przy ropniach skóry i wyprzeniach. Dobrze jest ją stosować na przemian z kąpielą rumiankową. Kilka kryształków nadmanganianu potasu rozpuszczamy w niewielkiej ilości ciepłej wody – tak, aby zabarwiła się na ciemny fiolet. Do kąpieli dolewamy (powoli, żeby móc kontrolować otrzymywany kolor) przygotowany roztwór aż do uzyskania jasnego fioletu. Nie powinno się wrzucać bezpośrednio do „kąpielowej” wody kryształków nadmanganianu, ponieważ nie rozpuszczone w zetknięciu ze skórą mogą spowodować jej uszkodzenie.
Kąpiel z odwaru kory dębowej hartuje i uodparnia „powierzchnię ciała”. Zalecana dla dzieci ze skórą delikatną, łatwo ulegającą wyprzeniom i podrażnieniom. 50 dag drobno pokrojonej kory dębowej zalewamy pięcioma litrami wody i gotujemy przez dwie godziny. Uzyskany odwar dolewamy do kąpieli.
Do kąpieli „nadmanganianowych” i „dębowych” należy przeznaczyć ręcznik lub ręczniki, które – oczywiście za każdym razem czyste – będą służyły tylko do tego celu. Nadmanganian potasu i kora dębu pozostawiają bowiem brązowe zabarwienie, które z wanny i z rąk zmywamy wodą utlenioną, wodą z octem lub z kwaskiem cytrynowym, ewentualnie solą i – tylko z wanny – proszkiem do prania.
Kąpiel ochładzajaca obniża temperaturę ciała dziecka. Zwykle stosuje się ją w przypadku bardzo wysokiej gorączki. Kąpiel taka początkowo musi mieć temperaturę normalnej kąpieli. Następnie do wody o temperaturze 37° C stopniowo dolewamy – mieszając wodę w wanience lub wannie i kontrolując jej temperaturę – chłodnej wody (trzeba uważać, by nie polewać ciała dziecka), aż do otrzymania temperatury 30° C. Dziecko powinno przebywać w wodzie o tej temperaturze 5 minut. W czasie kąpieli należy obserwować jego wygląd. Jeśli blednie, sinieje lub ma dreszcze, kąpiel należy przerwać, ciało dziecka rozetrzeć, ubrać i ułożyć w łóżku.
Po kąpieli ochładzającej, (którą stosuje się w porozumieniu z lekarzem) dziecko wycieramy ogrzanym prześcieradłem kąpielowym, a następnie ubrane w ogrzaną (np. termoforem) bieliznę kładziemy do łóżka. Po takim zabiegu maluch zasypia szybko i spokojnie z obniżoną temperaturą ciała.
Kąpiel mineralna leczniczo najcenniejsze są kąpiele w naturalnych wodach mineralnych. Wody sztucznie mineralizowane lub gazowane – choć środki chemiczne używane do ich sporządzenia nie różnią się od składników zawartych w naturalnych wodach mineralnych – nie działają tak skutecznie jak naturalne. Jednak w domu możliwe są na ogół kąpiele jedynie w sztucznych wodach leczniczych. A ponieważ schorzenia, w których pomagają, są na ogół długotrwałe, jest to bardzo wygodna forma „przyjaznego” leczenia. Kąpiele w wodach leczniczych to rodzaj leczenia bodźcowego, polegającego na wywoływaniu ogólnych odczynów organizmu w celu przestrojenia pewnych jego czynności lub uodpornienia czynnikami fizycznymi i chemicznymi wód mineralnych i peloidów. Bodźcami fizycznymi są: temperatura i ciśnienie wody, promieniowanie (radon) lub procesy elektryczne zachodzące między powierzchnią skóry a wodą mineralną. Bodźcami chemicznymi natomiast są zawarte w wodzie, w odpowiednim stężeniu, składniki mineralne lub gazowe. Pewne składniki wód mineralnych przenikają przez skórę (jak np. jod, siarka), inne (dwutlenek węgla) są dla skóry czynnikiem drażniącym. Po każdej takiej kąpieli niezbędny jest godzinny odpoczynek.
Kąpiel solankowa stosuje się przy chorobach reumatycznych w okresie zupełnego spokoju, anemii, w stanach rekonwalescencji, opóźnieniu rozwoju fizycznego, stanie po krzywicy, zaburzeniach przemiany materii i w stanach po chorobie Heinego i Medina. Przygotowuje się je w różnym stężeniu, najczęściej na każde 10 litrów wody wsypuje się 50-150 g (0,5-1,5%) soli kąpielowej, np. ciechocińskiej, iwonickiej, inowrocławskiej, soli kuchennej, morskiej. Słone kąpiele przeprowadzamy przed południem, najlepiej rano, 2-3 razy w tygodniu. Mogą zażywać ich dzieci powyżej piątego miesiąca życia, bez niedowagi i gorączki. Jeżeli słona woda drażni skórę dziecka, można dodać krochmalu lub sody. Dodanie ekstraktu sosnowego (20-30 g na kąpiel) zwiększa działanie uspokajające kąpieli solankowej. Kąpiele solankowe nie tylko leczą, lecz także hartują skórę i uodparniają cały organizm, gdyż wywołują działanie bodźcowe na autonomiczny układ nerwowy i przyzwyczajają do szybkiego reagowania na zewnętrzne bodźce termiczne, dzięki czemu zmniejsza się skłonność do częstych w wieku dziecięcym schorzeń gardła, uszu, oskrzeli itp. Dotyczy to przede wszystkim dzieci przegrzewanych, przekarmianych, przez co skłonnych do schorzeń górnych dróg oddechowych i infekcyjnych.
Naturalne kąpiele solankowe zawierają jony sodu i chloru, związki siarki, magnezu, wapnia, potasu, jodu, bromu oraz dwutlenek węgla i siarkowodór.
Kąpiele solankowe działają podobnie jak kąpiele morskie. Wywierają działanie bodźcowe na układ naczyniowy, wyrównują nieprawidłowe reakcje autonomicznego układu nerwowego, działają przeciwbólowo, poprawiają sprawność stawów i mięśni, zmniejszają ciśnienie tętnicze krwi, poprawiają łaknienie. Aktywują wytwarzanie witaminy D3 w skórze pod wpływem promieni nadfioletowych. U dzieci stosuje się kąpiele słabe (0,3-1,5%), rzadziej silne (1,5-3%), dwa, trzy razy w tygodniu (razem 10, 15 zabiegów). Zabieg trwa od pięciu do dziesięciu minut, dłużej tylko u dzieci starszych i silnych. Sztuczne kąpiele solankowe mają to samo działanie, lecz w mniejszym stopniu.
Kąpiel siarczkowo-siarkowodorowe głównym składnikiem wód siarczkowo-siarkowodorowych są jony siarczkowe oraz siarkowodór. Wody te działają drażniąco na skórę, wywierają czynne przekrwienie zarówno skóry, jak i narządów wewnętrznych i śluzówki dróg oddechowych, pobudzają przemianę materii, wywierają wpływ odczulający, odtruwający i zwiększający procesy utleniania. Stosuje się je m.in. w leczeniu chorób układu kostno-stawowego, chorób przemiany materii i skóry.
Kapiel kwasowęglowa głównym czynnikiem działania tych kąpieli jest dwutlenek węgla, a także – w różnym stopniu, zależnie od zawartości w wodzie – związki sodu, wapnia, magnezu, żelaza, litu, baru, arsenu. W czasie kąpieli kwasowęglowej dwutlenek węgla osiada w postaci pęcherzyków na powierzchni skóry. Stosuje się je przy nadczynności tarczycy w stanach ogólnego wyczerpania.
Swoistym działaniem tych kąpieli jest osłabienie czucia, bólu i swędzenia skóry oraz ogólne uspokojenie i wzrost senności.
Kąpiele ciepłe i gorące: stosujemy w celu rozgrzania i przekrwienia oraz uzyskania efektu rozkurczowego poszczególnych grup mięśniowych.
Wskazania:
przykurcze mięśni podudzi,
pourazowy zanik mięśni (po zdjęciu gipsu),
niedowład nerwów obwodowych,
różnego rodzaju kolki (żołądkowa, jelitowa, nerkowa), należy jednak wykluczyć stany zapalne wyrostka robaczkowego, zapalenie otrzewnej oraz krwawienia z przewodu pokarmowego.
Kąpiel tlenowa:
przy użyciu tabl. Pertlenon (do nabycia w aptece – cena 4.90 za 10 tabl.), uwalniajacych podczas rozpuszczania ich w wodzie cząsteczek tlenu. Do wody o temp. 34 – 36 stopni Celsjusza dodajemy 50 – 100 tabl. Pertlenonu.
Wskazania:
dla osób, których praca charakteryzuje się małą aktywnością fizyczną, a także dla górników, hutników, garbarzy,
nerwice,
przewlekłe zapalenia oskrzeli,
rozedma płuc,
poprawa samopoczucia,
niezbyt zaawansowane niedoltlenienie serca.
Kąpiele dezynfekcyjne:
najbardziej bezpiecznym środkiem do dezynfekcji jest nadmanganian potasowy. Tabletki wcześniej rozpuszczamy w naczynku, stosujemy co 2-3 dzień, nie więcej jednak niż 10 kąpieli, najczęściej jednak nie systematycznie, lecz w miarę potrzeb. W przypadku zmian okolic odbytu (przetoki, żylaki, wyprzenia, czyraki) wykonujemy kąpiel nasiadową przez okres 15 minut.
Wskazania:
profilaktyczne kąpiele niemowląt,
zmiany ropne skóry,
odleżyny.
Kąpiele mydlane:
do przyrządzania wykorzystujemy płatki mydlane lub szare mydło w ilości 300 – 400 g na wanne wody. Mydło rozpuszczamy w kilkulitrowym naczyniu i po przetrzymaniu kilku do kilkunastu godzin wlewamy do wanny o temp. wody 36 – 38 stopni Celsjusza. Czas trwania od kilku minut do 1 godziny w zależności od ciężkości schorzenia (dłużej w ropowicy lub czyraku mnogim, najdłużej przy nawarstwionym zrogowaciałym naskórku). Zwykle kąpiel stosuje się codziennie po 2 – 3 zmniejszając częstotliwość na co 2, 3 dzień. Całkowita liczba kąpieli w czasie kuracji waha się od 5 – 12. Ciało po kąpieli spłukujemy letnią woda. W przypadku odcisków, nagniotków możemy moczyć tylko część ciała.
Wskazania:
nadmierne rogowacenie naskórka przy trudnościach jego złuszczania (np. u osób starszych),
wrastanie paznokci, utrudniające ich obcinanie,
odciski, odgniotki, modzele,
łuszczyca,
wyprzenia,
ropiejące, trudno gojące się rany (w kąpieli mydlanej zmniejsza się napiecie skóry, dzięki czemu łatwiej odpływa wydzielina),
ropowice oraz czyraki mnogie.
JAK PRZYGOTOWAĆ KĄPIEL NA ŁUSZCZYCĘ W DOMU?
Lipowa na uspokojenie
Zalej 10-15 dag kwiatów lipy 2 l wrzątku. Odstaw na godzinę. Przecedź przez sitko i wlej do wanny. Kąpiel z naparem lipowym koi nerwy i wygładza skórę.
Lawendowa na dobry sen
Wlej do wanny 5 kropli olejku lawendowego, 3 jałowcowego i po jednej pomarańczowego oraz tymiankowego. Zamieszaj wodę ręką, potem wejdź do wanny. Kąpiel wycisza psychikę, działa antydepresyjnie, łagodzi też bóle mięśniowe, menstruacyjne, reumatyczne.
Sosnowa wzmacniająca
Zalej 2-3 garści igliwia sosnowego 2-3 litrami wody. Gotuj na małym ogniu przez 10 min. Odstaw na 15 min. Do wanny wlej przecedzony odwar. Kąpiel pobudza krążenie krwi, działa nieco moczopędnie, łagodzi nerwobóle.
Dębowa przy nadpotliwości
Zalej 3-5 łyżek kory dębowej 2 l wody i gotuj 10 min. Odstaw na 15 min, a potem przecedź. Odwar z kory dębowej stosuj przy zapaleniu skóry i nadmiernym poceniu.
Solankowa dla stawów
Do wanny wsyp sól uzdrowiskową (np. iwonicką) w ilości podanej na opakowaniu. Pomaga leczyć choroby zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa, stany pourazowe, choroby dróg oddechowych oraz choroby skórne (np. łuszczycę).
Jałowcowa przy reumatyzmie
Zagotuj 1 kg gałązek jałowca oraz garść jego owoców w dwóch litrach wody. Po ostudzeniu odwaru przecedź go, wlej do wanny napełnionej wodą. Kąpiel jałowcowa łagodzi bóle reumatyczne.
Imbirowa rozgrzewająca
Do płóciennego woreczka włóż po garści suszonej lawendy i tymianku oraz kawałek (ok. 2,5 cm) startego korzenia imbiru. Powieś woreczek na kranie pod strumieniem gorącej wody. Taka kąpiel rozgrzeje i zapobiegnie przeziębieniu, gdy jesteś zmarznięta.
Borowinowa przeciwbólowa
Do wody dodaj sól lub emulsję borowinową. Kapiel weź wieczorem, bo nieco osłabia, konieczny jest więc wypoczynek. Możesz ją powtarzać 2-3 razy w tygodniu. Po serii 10 zabiegów zrób miesięczną przerwę. Kąpiel z borowiną pomaga przy bólach mięśni i stawów, nerwobólach, likwiduje zakwasy.
Krochmalowa dla skóry
Wymieszaj szklankę mąki kartoflanej z 0,5 l wody i wlej do 3 l wrzątku. Krochmal wlej do wanny wypełnionej wodą. Dodatek ten łagodzi podrażnienia skóry i przynosi ulgę przy świądzie spowodowanym atopowym zapaleniem skóry.
Z praktyki lekarskiej:
dr Ewa Chlebus
dermatolog
Kąpiel z dodatkiem odpowiedniego preparatu nie tylko nie szkodzi skórze, ale wręcz działa leczniczo np. przy atopowym zapaleniu skóry. Osobom z tym schorzeniem polecam kąpiel ze środkiem natłuszczającym nawet codziennie. Szczególnie w okresie jesienno-zimowym, kiedy skóra jest najbardziej wysuszona. W pozostałych miesiącach można kąpać się rzadziej, np. dwa razy w tygodniu. Taka częstotliwość dotyczy też osób ze skórą zdrową, ale suchą. Gdy mamy skórę tłustą, możemy kąpać się w wannie, kiedy tylko mamy na to ochotę. Są oczywiście problemy zdrowotne, przy których taka przyjemność nie jest wskazana. Zrezygnować z niej powinny stanowczo kobiety cierpiące na zakażenia układu moczowego czy zakażenia pochwy. Pamiętajmy też, że okazyjne kąpiele w wannie nie mogą zastąpić obowiązkowego codziennego prysznica.
przez
Blokotka